کومدون ها برجستگی‌‌‌‌‌‌های کوچک گوشتی به رنگ سفید یا تیره روی پوست هستند. کومدون ها نوعی لکه‌‌‌‌‌‌های آکنه‌ای به شمار می‌آیند که در اثر تجمع چربی و پوست مرده در منافذ پوست به وجود آمده‌‌‌‌‌‌‌اند و سبب محصور شدن ریشه‌‌‌‌‌‌های مو می‌شوند. به هر یک از این منافذ مسدود شده یک کمدون می‌گویند. آکنه کومدونال نوع شایعی از آکنه است که بجای جوش‌‌‌‌‌‌های ملتهب از کومدون ایجاد شده است.
علایم کومدون
آکنه کومدونال مانند “آکنه” معمولی به نظر نمی‌‌رسد. بسیاری از مبتلایان به آکنه کومدونال اصلا فکر نمی‌کنند برآمدگی‌‌‌‌‌‌ها و لکه‌‌‌‌‌‌های پوستی‌شان در واقع نوعی آکنه است.
آکنه کومدونال به ندرت با تعداد معدودی جوش ملتهب همراه است. در عوض، آکنه سبب بروز برامدگی‌‌‌‌‌‌های پوستی، جوش‌‌‌‌‌‌های سر سیاه و ملیا می‌شود.
برجستگی‌‌‌‌‌‌ها در آکنه کومدونال مثل یک جوش قرمز معمولی نیست. رنگ آنها سفید یا همرنگ پوست است. برامدگی‌‌‌‌‌‌ها و جوش‌‌‌‌‌‌های سر سیاه در واقع نوعی لکه غیر ملتهب به نام کومدون هستند که سبب انسداد منافذ پوست شده‌اند.
آکنه کومدونال از خفیف تا شدید دسته بندی می‌شود. بسیاری از لک‌‌‌‌‌‌ها نواحی بزرگی از پوست را درگیر می‌کنند و بیشتر در پشت، گردن،شانه و قفسه سینه دیده می‌شوند. کومدون ممکن است به تنهایی یا در کنار آکنه‌‌‌‌‌‌های ملتهب ظاهر شود .
انواع کومدون
کومدونها به دو دلیل ایجاد می‌شوند: رشد سلول‌‌‌‌های پوستی و افزایش تولید سبوم. هر کومدون از سلول‌‌‌‌های مرده و چربی روی پوست به وجود آمده است که فولیکول مو را مسدود می‌کند. کومدونها انواع مختلفی دارند که در اینجا به آنها اشاره می‌کنیم:
-
کومدون باز
کومدون باز همان جوشی است که عامه مردم به آن جوش سر سیاه می‌گویند. این نوع کومدون زمانی ظاهر می‌شود که چربی در فولیکول مو تجمع یابد و قسمتی که در سطح پوست است در معرض هوا اکسید شده و تیره رنگ شود. کومدونهای باز معمولا در نواحی بینی، چانه، روی شانه‌‌‌‌‌‌ها و پشت دیده می‌شوند..
-
کومدون بسته
این نوع کومدون زمانی ظاهر می‌شود که چربی وارد منفذ شده و سطح فولیکول کاملا بسته شود. در نتیجه سطح کومدون سیاه نمی‌شود و در عوض برجستگی سفید یا گوشتی به وجود می‌آید که قرمز و ملتهب نیست. این کومدونهای سر سفید معمولا در پیشانی، چانه و گونه‌‌‌‌‌‌ها ظاهر می‌شوند.
انواع کومدونهای بسته
-
میکروکومدون ها
میکروکومدون‌‌‌‌‌‌ها کوچکترین نوع لکه‌‌‌‌‌‌های آکنه‌ای هستند که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند و در واقع “دانه” رشد کومدونهای قابل مشاهده‌اند. هر جوش ملتهب، هر جوش سر سیاه با یک میکروکومدون شروع می‌شود.
-
ماکروکومدونها
ماکروکومدونها کومدونهای باز یا بسته هستند که از اندازه متوسط کمی بزرگترند و انواع باز آن متداول‌‌‌‌‌‌تر است. اندازه قطر آنها معمولاً از 1 تا 3 میلی متر است.
-
کومدونهای غول پیکر
این جوش‌‌‌‌‌‌های سرسیاه بزرگ از چند میلی متر تا 2 سانتی متر (78/0 اینچ) قطر دارند و معمولاً به صورت تک و در افراد مسن ظاهر می‌شوند.
-
کومدونهای خورشیدی
این ضایعات که به آنها کومدون یا لک پیری هم می‌گویند در اثر مواجهه طولانی مدت با نور آفتاب بروز می‌کنند. اندازه آنها ممکن است کوچک یا بزرگ و از نوع باز یا بسته باشند. کومدونهای خورشیدی اغلب در افراد 60 تا 80 ساله بروز می‌کند اما در افراد 40 ساله که در معرض زیاد نور خورشید هستند نیز دیده شده است.
علل بروز
تمام کومدونها از ترکیب سبوم یا چربی و سلول‌‌‌‌های مرده پوست که در فولیکول به دام افتاده‌اند ایجاد می‌شوند. این ترکیب منافذ فولیکول را مسدود می‌کند اما غدد چربی همچنان درون منافذ به ترشح چربی ادامه می‌دهند و با پر شدن منفذ از چربی به سطح آن فشار آمده و برجسته می‌شود.
کومدون ها معمولاً دردناک نیستند، فقط آزار دهنده‌‌‌‌‌‌‌اند و مثل جوشی هستند که تازه دارد بیرون می‌زند. البته تمام جوش‌‌‌‌‌‌های ملتهب از یک کومدون شروع می‌شوند.
مانند اکثر انواع آکنه، آکنه کومدونال مخصوصاً در سال‌‌‌‌های پیش از نوجوانی و نوجوانی شایع‌‌‌‌‌‌تر است اما تقریباً در هر سنی و برای هر کس حتی در بزرگسالی ممکن است اتفاق بیفتد .
آکنه کومدونال می‌تواند نقطه شروع آکنه‌‌‌‌‌‌های التهابی ولگاریس بویژه در دوران بلوغ باشد. اما کومدون ها همیشه به جوش‌‌‌‌‌‌های ملتهب تبدیل نمیشوند و می‌توانند تنها به شکل منافذی مسدود شده و بدون التهاب درست در زیر سطح پوست باقی بمانند.
آکنه کومدونال ارثی است. اگر پدر و مادر یا خواهر و برادر فردی به آن مبتلا باشند به احتمال زیاد آن فرد هم بدان دچار خواهد شد. افرادی که پوست چرب دارند نیز بیش از دیگران مستعد ابتلا به آکنه کومدونال هستند.
چه عواملی آکنه را تشدید می‌کند؟
عوامل تشدید آکنه
بسیاری از مسایل می‌تواند باعث پیشرفت و بدتر شدن آکنه شوند. از جمله این مسایل می‌توان به تغییر سطح هورمون در دوران بلوغ یا در خانم‌‌‌‌‌ها یک هفته قبل از پریودشان،
فشار پوست یا اصطکاک ناشی از پوشیدن یقه‌‌‌‌‌‌های تنگ، کوله پشتی، کلاه ایمنی یا سایر تجهیزات ورزشی، استفاده از محصولات آرایشی پرچرب و روغنی مانند مرطوب کننده‌‌‌‌‌‌ها ،آلودگی هوا، رطوبت زیاد، فشردن جوش‌‌‌‌‌‌ها یا کندن انها و مالیدن و کیسه کشیدن سفت پوست اشاره کرد.
چطور می‌توان از بروز آکنه پیشگیری کرد؟
در بسیاری موارد، می‌توان با پیشگیری از انسداد فولیکول‌‌‌‌‌‌های مو و منافذ پوست از بروز کومدون های جزئی جلوگیری کرد یا حداقل میزان آنها را کاهش داد. برای این منظور از راهکار‌‌‌‌های زیر کمک بگیرید:
- هر قسمت از پوست را که مستعد آکنه است، فقط دو بار در روز بشویید. شستن اضافی پوست را تحریک کند.
- برای شستشو، مرطوب کردن و آرایش پوست از محصولات بدون روغن استفاده کنید زیرا در این شرایط احتمال مسدود شدن منافذ پوستی کمتر است.
- برس و لوازم آرایش خود را تمیز نگه دارید.
- قبل از رفتن به رختخواب، آرایش خود را به آرامی پاک کنید.
- اجازه ندهید که عرق و چربی روی پوست شما بماند. بعد از تمرین یا فعالیت بدنی شدید، دوش بگیرید.
درمان
مانند سایر انواع آکنه، کومدونها هم به دلیل عدم رعایت بهداشت ایجاد نمیشوند و شست و شوی پوست یا شستن بیشتر صورت به رفع آنها کمکی نخواهد کرد.
گرچه استفاده از محصولات مراقبت کننده از پوست مهم است اما استفاده از این محصولات نیز در رفع کومدون تاثیری نخواهد داشت. برای درمان آکنه کومدونال دارو‌‌‌‌های آزاد و با نسخه زیادی در بازار موجود است .از جمله برخی از درمان‌‌‌‌های متداول برای آکنه کومدونال می‌توان به اسید سالیسیلیک، بنزوئیل پراکسید، دیفرفرین (آداپلن)، رتینوئید‌‌‌‌های موضعی و آزلائیک اسید اشاره کرد.
اگر مبتلا به آکنه خفیف هستید می‌توانید آن را با دارو‌‌‌‌های بدون نسخه درمان کنید. برای آکنه‌‌‌‌‌‌های شدیدتر و عود شونده بهتر است با پزشک در مورد گزینه‌‌‌‌‌‌های درمانی مشورت کنید.
نتیجه دهی هر نوع درمان معمولا 12 هفته طول می‌کشد. اگر بعد از سه ماه از نتیجه درمان راضی نبودید با متخصص پوست صحبت کنید.
دیدگاهتان را بنویسید