کاشت ایمپلنت ضد بارداری ، یک روش کنترل بلند مدت جلوگیری از بارداری است که در آن از یک میله پلاستیکی انعطاف پذیر در زیر بازوی فوقانی استفاده می‌شود. این میله به طور مداوم هورمونی با دوز پایین برای ضخیم نگه داشتن مخاط رحم و نازک کردن آندومتر آزاد می‌کند. ایمپلنت‌‌ها به طور معمول از تخمک گذاری هم پیشگیری می‌کنند.
مزایای و مضرات استفاده از ایمپلنت ضد بارداری
ایمپلنت‌‌ها از بارداری برای طولانی مدت پیشگیری می‌کنند. در هر زمان قابل برداشتن هستند و به دنبال خارج کردن‌شان قدرت باروری به سرعت برمی‌گردد و نیازی به قطع رابطه جنسی برای مدت زمان کوتاهی نیست. ایمپلنت‌‌ها فاقد استروژن هستند و از این لحاظ بهتر از داروهای هورمونی ترکیبی حاوی استروژن و پروژسترون عمل می‌کنند.
البته ایمپلنت‌های جلوگیری از بارداری برای تمامی خانم‌‌ها مناسب نیستند. در شرایطی که خانمی به ایمپلنت حساسیت نشان دهد، سابقه لخته‌های خونی، سکته قلبی یا مغزی داشته باشد، دچار تومورها یا بیماری‌های کبدی باشد، سابقه ابتلا به سرطان پستان را داشته باشد یا به آن مشکوک باشد و در نهایت مبتلا به خونریزی‌های غیر طبیعی از دستگاه تناسلی شود، باید استفاده از ایمپلنت را کنار بگذارد و روش دیگری به منظور پیشگیری از بارداری انتخاب کند.
ایمپلنت جلوگیری از بارداری و هشدارها
دلیل برخی از این احتیاط‌‌ها کاملا مشخص نیست. مثلا روی برچسب اتونوجسترل نوشته شده در صورت داشتن سابقه لخته خونی استفاده نشود. اما مشخص نیست ایمپلنت ضد بارداری چه تاثیری بر لخته شدن خون دارد. این هشدار صرفا به دلیل نتایج تحقیقی که روی داروهای ترکیبی که حاوی پروژسترون هم هستند انجام شده، آورده شده است. به هر حال بهتر است جانب احتیاط را رعایت کرده و اگر خانم دچار لخته خونی در پاها یا آمبولی ریه است یا سابقه آن را دارد با پزشک در این رابطه صحبت کند.
در ضمن اگر خانم سابقه واکنش آلرژیک به ماده بی هوشی یا داروی ضد عفونی کننده دارد، مبتلا به افسردگی یا دیابت است، سنگ کیسه صفرا یا فشار خون بالا دارد، کلسترول یا گلیسیرید بالا دارد و مبتلا به صرع یا تشنج است باید با متخصص مشورت کند.
ایمپلنت جلوگیری از بارداری برای خانم‌هایی با اضافه وزن بالا منع مصرف ندارد. با این وجود، ممکن است این دستگاه در خانم‌هایی که شاخص توده بدنی (BMI) بالای 30 دارند به اندازه کافی مؤثر نباشد.
مصرف همزمان برخی داروهای خاص و محصولات گیاهی نیز می‌تواند باعث کاهش سطح پروژستین در خون و کاهش اثر ایمپلنت پیشگیری از بارداری شود. از جمله این داروها می‌توان به برخی از داروهای پیشگیری از تشنج، داروهای آرام بخش خاص، برخی داروهای کنترل کننده HIV و همچنین گیاه سنت جان اشاره کرد. در صورت مصرف هر یک از این داروها با پزشک خود در مورد سایر گزینه‌های پیشگیری از بارداری صحبت کنید.
خطرات و عوارض استفاده از ایمپلنت‌های جلوگیری از بارداری
پیش از هر چیز باید بدانید که ایمپلنت از عفونت‌های مقاربتی و بیماری‌های جنسی محافظت نمی‌کند.
از هر 100 زنی که از این روش برای پیشگیری از بارداری استفاده می‌کند تنها یک نفردر طول یک سال باردار می‌شوند. اگر در حین استفاده از ایمپلنت پیشگیری از بارداری، باردار شدید؛ احتمال بارداری خارج رحمی بالاست. در این شرایط تخمک بارور شده در خارج از رحم، معمولاً در لوله فالوپ قرار می‌گیرد. آمار نشان می‌دهد زنانی که از ایمپلنت ضد بارداری استفاده می‌کنند در مقایسه با زنان فعال جنسی که از روش‌های جلوگیری از بارداری استفاده نمی‌کنند بیشتر در معرض بارداری خارج رحمی هستند.
از عوارض جانبی مرتبط با ایمپلنت‌های جلوگیری از بارداری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
- درد شکم یا کمر
- افزایش خطر ابتلا به کیست غیر سرطانی تخمدان
- تغییر در الگوهای خونریزی واژن از جمله عدم وجود قاعدگی (آمنوره)
- کاهش میل جنسی
- سرگیجه
- سردرد
- مقاومت خفیف به انسولین
- نوسانات خلقی و ابتلا به افسردگی
- حالت تهوع یا بروز ناراحتی معده
- تداخلات دارویی
- درد در پستان
- التهاب واژن یا خشکی
- افزایش وزن
کاشت ایمپلنت ضد بارداری به چه آمادگی‌هایی نیاز دارد؟
کاشت ایمپلنت ضد بارداری
متخصص زنان ابتدا سلامت خانم را ارزیابی می‌کند. زمان مناسب برای قرار دادن ایمپلنت بر اساس چرخه قاعدگی و روش کنترل قبلی تعیین می‌شود. ممکن است لازم باشد خانم ابتدا آزمایش بارداری بدهد و بعد از کاشت ایمپلنت تا یک هفته از روش پیشگیری از بارداری غیر هورمونی استفاده کند.
استفاده از روش کمکی برای یک هفته نخست در شرایط زیر لازم نیست:
- اگر خانم از قرص جلوگیری از بارداری استفاده نکرده باشد و ایمپلنت پیشگیری از بارداری را در پنج روز اول چرخه قاعدگی خود زمانی که هنوز خونریزی دارد، وارد کند.
- اگر خانم از قرص‌های جلوگیری از بارداری ترکیبی مانند قرص اچ دی استفاده کرده باشد، حلقه واژینال یا چسب کنترل بارداری داشته باشد و ایمپلنت جلوگیری از بارداری را در هفت روز نخست ابتدای دوره کاشته باشد.
- خانم از مینی پیل استفاده کرده و ایمپلنت پیشگیری از بارداری را هنگام مصرف قرص‌های هورمونی کاشته باشد.
- از یک تزریق جلوگیری از بارداری استفاده کرده و در تاریخ تزریق بعدی بلافاصله ایمپلنت کاشته شده باشد.
- از ایمپلنت پیشگیری از بارداری یا یک دستگاه داخل رحمی (IUD) استفاده شده و ایمپلنت در روز برداشته شدن دستگاه قبلی کاشته شده است.
در روز کاشت چه چیزی انتظارتان را می‌کشد؟
روند کاشت ایمپلنت ضد بارداری فقط یک دقیقه یا بیشتر طول می‌کشد و آنچه به زمان بیشتری نیاز دارد آماده سازی قبلی است.
در طول عمل کافی است خانم بازوی خود را دراز و از آرنج خم کند و در نزدیکی سر قرار دهد. متخصص یک برش بین عضلات دو سر و عضله سه سر در قسمت داخلی بازوی فوقانی ایجاد می‌کند. برای اینکار داروی بی حسی موضعی تزریق می‌شود و سپس از یک اپلیکاتور برای وارد کردن دستگاه در زیر پوست استفاده می‌شود. قرار دادن دستگاه در عمق، درآوردن آن را دشوار می‌کند.
بعد از عمل متخصص بازوی شما را برای تأیید وجود کاشت لمس می‌کند و از شما می‌خواهد همین کار را انجام دهید. ممکن است برای تأیید کاشت صحیح سونوگرافی یا عکس برداری با اشعه X را هم تجویز شود.
محل کاشت با یک باند کوچک پوشانده می‌شود و برای به حداقل رساندن کبودی، از باند فشار استفاده می‌شود که خانم می‌تواند آنرا پس از 24 ساعت بردارد، اما باند کوچک باید به مدت سه تا پنج روز روی زخم بماند.
بروز درجاتی از کبودی، درد، زخم یا خونریزی در محل کاشت بعد از عمل طبیعی است. اما اگر دچار مشکلات زیر شدید با متخصص تماس بگیرید:
- تورم پستان‌ها
- خونریزی شدید و طولانی مدت از واژن
- علائم لخته شدن خون در پا مانند درد مداوم و تورم در عضلات پا
- علائم یرقان مانند زرد شدن پوست یا سفیدی چشم‌ها
- علائم عفونت در محل کاشت مانند حساسیت به لمس، قرمزی، تورم یا بروز ترشحات
- علائم بارداری در هر زمان پس از قرار دادن ایمپلنت پیشگیری از بارداری
برداشتن ایمپلنت ضد بارداری
ایمپلنت جلوگیری از بارداری تا سه سال از بارداری جلوگیری می‌کند. برای پیشگیری از بارداری ناخواسته پس از این مدت باید ایمپلنت در آورده شده و با میله جدیدی جایگزین شود.
در صورت بروز هر یک از موارد زیر ممکن است پزشک توصیه کند پیش از رسیدن به تاریخ انقضا ایمپلنت را خارج کنید:
- بروز میگرن با آیورا
- بروز بیماری قلبی یا سکته مغزی
- ابتلا به فشار خون بالا کنترل نشده
- ابتلا به زردی
- بروز افسردگی قابل توجه
برای در آوردن ایمپلنت داروی بی حسی موضعی در بازو زیر ایمپلنت تزریق می‌شود و برشی کوچک در پوست ایجاد و ایمپلنت با فورپس بیرون کشیده می‌شود.
پس از اتمام کار برش بسته شده و یک باند فشار روی آن قرار داده می‌شود. برداشتن ایمپلنت کمتر از 5 دقیقه طول می‌کشد.
در صورت تمایل، می‌توان به محض برداشتن دستگاه قبلی، دستگاه جدید کاشته شود. اگر دستگاه جدیدی استفاده نکردید فوراً از یک روش پیشگیری از بارداری دیگر استفاده کنید.
دیدگاهتان را بنویسید